Is de emotionele ontwikkeling van de moderne mens verwaarloosd?
Behalve dan de moedige mensen die hun emoties aangaan en zich vervolgens hebben aangeleerd hoe ze WEL op de juiste wijze met hun emoties om dienen te gaan? De HELDEN noem ik ze maar even, want iedereen weet dat het veel gemakkelijker is om er voor weg te blijven rennen of te onderdrukken. Hoe? Nou bijvoorbeeld door te zorgen dat je altijd wat te doen hebt en geen moment stil zit, alleen maar met anderen mensen bezig bent, veel series en films kijkt, veel gamet of op social media zit, nieuwe auto, nieuw huis, nieuwe spullen, nieuwe baan, meer geld, meer volgers, meer macht, status, het liefst alles groter dan groot. Grote innerlijke leegtes die gevuld moeten worden. Of zo veel mogelijk mensen laten zien hoe deugdelijk je bent, hoe weinig je maar nodig hebt om te leven of hoe klein je kunt wonen, hoeveel je doet voor anderen, de natuur en het klimaat. Waar komt die behoefte vandaan?

De wereldproblemen zouden makkelijk op te lossen zijn als iedereen op de juiste wijze om zou kunnen gaan met emoties. Dat het zo loopt zoals het loopt is niet gek. Het gaat al generatie op generatie zo. Het op de wereld brengen van kinderen is voor veel mensen zo vanzelfsprekend, dat ze het doen zonder erbij na te denken. Dat hoort gewoon. Overal heb je tegenwoordig een bewijs voor nodig, maar iedereen kan zo maar ouder worden (als het lichamelijk allemaal goed zit). Gelukkig zijn er wijze mensen die zich tijdens de zwangerschap goed in gaan lezen zodat ze enigszins voorbereid zijn, maar een algemene opvoedcursus voor iedereen die voor de eerste keer in verwachting is zou een hoop ellende kunnen besparen. De meesten weten inmiddels welke desastreuze gevolgen het slaan van je kind kan hebben, dus dat vinden de meesten tegenwoordig niet meer zo normaal. Gelukkig maar. Gezond eten en beweging is ook nog wel bekend. En op school is er alle aandacht voor de cognitieve en sociale ontwikkeling. Hoe slimmer hoe beter. Maar waar is de emotionele ontwikkeling?

Het begin.
Stel je voor je bent een kind (lees ieder kind) je begint steeds meer dingen te ervaren in je lichaam. Hoe je hand werkt, hoe je buik kan voelen en waar je eten blijft. En dan ineens zijn er van die rare gewaarwordingen in je lijf. Het is niet tastbaar, maar het is er wel. Dat ene gevoel zorgt er voor dat je gaat lachen, het andere dat je gaat huilen en dan is er nog een gevoel wat maakt dat je wilt schreeuwen of dingen kapot wilt maken. Wat gebeurt er in hemelsnaam? Kinderen voelen en ervaren van alles, maar hebben geen idee dat wat ze voelen een emotie (e-motie = energie in beweging) is waar een betekenis aan zit. Zij weten niet wat verdriet of boosheid is. Kinderen hebben geen idee wat ze voelen, kunnen het niet plaatsen of benoemen. Daar hebben ze de ouder voor nodig.

Als de ouder goed kan afstemmen op de behoeftes en gevoelens van het kind, leert het kind via de ouder welke emoties het ervaart. En vervolgens ook hoe de ouder zelf met zijn/haar emoties om gaat. Dat wat de ouder weer van zijn/haar ouder heeft overgenomen en die van daarvoor. Eén keer huilen mag, twee keer is tot daar aan toe, drie keer wordt al lastig en bij de vierde keer wordt je afgesnauwd of naar je kamer gestuurd want je ouder is er even helemaal klaar mee. Soms nog met de boodschap dat het kind het de ouder erg moeilijk maakt met zijn of haar gedrag. En dan heb ik het nog niet eens over boosheid, dan wordt het kind vaak al bij de eerste keer naar de kamer gestuurd om af te koelen. Allemaal menselijk, maar niet bevorderlijk voor de emotionele ontwikkeling. Het kind leert dat het wordt afgewezen als het emoties heeft, dus bij herhaling leert het steeds meer zijn of haar emoties weg te drukken. Vooral als dit structureel is, ontstaat er een fundament dat bestaat uit gevoelens van afwijzing, onzekerheid, leegte en zelfkritiek. Hetzelfde kind wordt steeds groter en volwassener, de moderne mens. Die vervolgens kinderen op de wereld zet en hen opvoed op de wijze die hij/zij kent en het hele patroon deels of helemaal herhaald.

Want wat doet een mens die zich onzeker voelt, leeg, veel zelfkritiek heeft en afgewezen voelt? Ze kunnen gaan overcompenseren of onderpresteren. Willen de meest succesvolle carrière (zie je me dan papa of mama?) Of ze willen het grootste huis (kijk eens hoe succesvol ik ben!). Maar misschien wijden ze hun leven volledig aan het helpen en klaar staan voor anderen, zichzelf compleet weggeven (ben ik al lief? Ben ik goed genoeg?) Of ze blijven onzichtbaar op een kantoor (doen ze ook niets verkeerd).
Er is niets mis met ambitie, genieten van het geld waar je hard voor werkt, anderen helpen of ergens voor gaan staan. Maar heb jij jezelf wel eens afgevraagd waar die behoefte vandaan komt? Je zult waarschijnlijk zeggen: ik laat emoties er echt wel zijn. Je huilt even, wordt even boos en je gaat weer door. Meer is toch niet nodig?
Werkt dat wel echt zo?

Waar zou het zijn ontstaan?
Tot voor de industrialisatie was de mens in staat zich op alle gebieden te blijven ontwikkelen. De sociale ontwikkeling was sterk ontwikkeld, want je was afhankelijk van elkaar en als je iets wilde bereiken dan deed je dat MET elkaar. De lichamelijke ontwikkeling was met name onder het “reguliere volk” goed ontwikkeld, de geestelijke ontwikkeling, emotionele ontwikkeling en verstandelijke ontwikkeling kregen ook aandacht. Maar met name sinds de industriële revolutie is er een scheefgroei ontstaan. Sindsdien is alle aandacht gegaan naar het ontwikkelen van de verstandelijke ontwikkeling en is de emotionele ontwikkeling achtergebleven.
Natuurlijk heeft de industriële revolutie ons veel gebracht, helaas heeft het ons echter ook verder verwijderd van onze natuur (letterlijk en figuurlijk). Het resulteert uiteindelijk in de huidige opvatting dat alleen wanneer er verstandelijk iets van gemaakt kan worden is het echt, al het andere is niet echt belangrijk. En dat terwijl de emotionele ontwikkeling de basis is waarop het hele leven van de mens wordt gebouwd. Emoties spelen een rol bij sociale interacties, bij de geestelijke en lichamelijke ontwikkeling en ze hebben ook invloed op de verstandelijke ontwikkeling. Want hoe jij naar de wereld kijkt, hoe jij je gedraagt, wordt volledig beïnvloed door de (onverwerkte) emoties die jij in je hebt. Emoties zijn de basis van waaruit de mens denkt, handelt en doet.

Invloed op de wereld om ons heen.
Het ergste is nog wel dat onze huidige maatschappij volledig ingericht is op basis van emotioneel onderontwikkelde mensen. Alles moet snel, verstandelijk, zakelijk, alleen als er winst te behalen valt of iets oplevert dan is het goed, de economie moet vooral door blijven groeien en er zit zogenaamd geen eind aan, alles draait om geld, macht en status. Wat allemaal terug te leiden is naar een gebrek aan basisveiligheid, zelfvertrouwen, niet gezien worden, innerlijke leegte.
Daarnaast worden vele onverwerkte emoties geprojecteerd op buren, vrienden, kinderen, collega’s, familieleden of zelfs volslagen vreemden. Wat leidt tot ruzies, problemen, onrust en soms met grote gevolgen (die weer in het nieuws komen).
De media is alleen maar ingericht op zo veel mogelijk lezers/kijkers/volgers hebben, dus spelen ze in op misleidende koppen die triggerend werken (lees: inspelen op angst, gevoel van onveiligheid, schaarste etc.). En de politiek is al helemaal beschamend. Politieke figuren doen niet eens meer moeite te verbergen dat ze alleen maar bezig zijn voor hun eigen hachje (status, macht en geld) in plaats van in dienst te staan van de bevolking. En als ze debatteren in de tweede kamer dan is het net alsof je kijkt naar een kleuterklas waarin onverwerkte emoties en ego’s op elkaar worden ge-botviert en geprojecteerd (onderdrukking, manipulatie, misleiding, bedrog, dominantie. Precies zoals zij met hun eigen emoties omgaan).
En zij zijn zogenaamd mensen die het beter moeten weten en volwassen zijn?
Het is dan toch logisch dat de huidige wereld zo ontwricht en instabiel is.

Emotioneel volwassen worden.
Hoog tijd dus om die emotionele ontwikkeling een boost te geven zodat de totale ontwikkeling van de mens weer in evenwicht komt en iedereen emotioneel volwassen wordt.
Maar hoe dan?
Je begint bij jezelf, want dat is enige plek waar het begint en wat je doorgeeft.
De eerste stap is opnieuw leren voelen. Verbinding maken met je lijf, alert worden op alle sensaties die het produceert. Is er op dit moment iets wat je van slag maakt? Mooi! Dat is de uitgelezen kans om te gaan voelen. Stuur je hoofd en de gedachten die het produceert op vakantie en voel, ervaar. Ga naar die gevoelens toe. Of het nu een emotie is of fysieke pijn, ga er in met al je aandacht. Emotie is e-motie (energie in beweging). Als je lichaam pijn heeft, dan is dat een e-motie, energie die vast zit, gestopt is met bewegen. En dat veroorzaakt problemen.

Voel het onvoorwaardelijk! Alle emotie/pijn kan alleen opgelost worden als het onvoorwaardelijk de aandacht krijgt die het verdient. Kortom, je werkt aan de oorzaak. Maar als je gaat voelen omdat je het opgelost wilt hebben, dan gaat dat niet lukken. Voel zoals een liefdevolle moeder haar huilende baby in haar armen zou moeten troosten, geduldig, liefdevol, met volledige aanwezigheid en oprecht willen weten wat er is. Meer niet! Niet willen oplossen of oordelen of tijdslimiet aangeven. Volledig aanwezig zijn met al je aandacht in de emotie, zolang die emotie dat nodig heeft. Daarbij is verbonden ademhaling een sterke manier om goed te voelen, alle e-motie uit te blazen en schone energie naar binnen te halen. Maar dat is niet het doel, het doel is verbinden met de e-motie. Vaak zit het er al jaren, dus verwacht dan niet dat het in vijf minuten opgelost moet zijn.
Hoezo al jaren als een gebeurtenis in het nu de trigger is?
Omdat er alleen een emotie bij jou getriggerd kan worden, wanneer het er al zit (het ergens in jou en plek vindt om mee te resoneren). Denk maar eens aan de keer dat iemand getriggerd raakte van iets en dat het jou niets deed of andersom ……

Maar waarom zou je in pijn gaan zitten? Het is toch veel makkelijker om gewoon door te gaan zoals je altijd al doet? Dat klopt. Vraag jezelf dan ook af wat het je tot nu heeft gebracht en of het werkelijk voor je werkt. Tegelijkertijd is het opmerkelijk om jezelf niet de moeite waard te vinden om tijd en aandacht te geven. En dan komen we ook weer terug bij de huidige maatschappij waarin geen/weinig tijd en aandacht is voor de (mede)mens. Dus is de cirkel weer rond.
Dat spreekwoord klopt toch echt; verbeter de wereld, begin bij jezelf!

Dus wees je eigen held!
Wil je er wel mee aan de slag? Download dan de digitale versie van In volle kracht vooruit! En begin vandaag nog! Mocht je nog twijfelen, dan raad ik je mijn roman Hemel op aarde aan. Waarin je leest hoe de hoofdpersoon dit oppakt en daarmee een stukje Hemel op aarde voor zichzelf creëert.
Op die manier voeg jij een wezenlijke bijdrage toe aan een mooiere wereld. 

Klik op de titel om onder aan het bericht een reactie achter te laten.